پرهیز از حسادت و کینه در زرتشت
در دین زرتشت، پرهیز از حسادت و کینه یکی از اصول اساسی و بنیادین است. زرتشتیان معتقدند که حسادت و کینه نه تنها به دیگران آسیب میرساند، بلکه به روح و معنویت فرد نیز لطمه میزند. زرتشت در آموزههای خود بر اهمیت محبت و دوستی تأکید کرده و حسادت و کینه را به عنوان یکی از بزرگترین گناهان معرفی کرده است. در گاتاها، سرودههای مقدس زرتشت، آمده است که انسانها باید از حسادت و کینه پرهیز کنند و به دنبال محبت و دوستی باشند. زرتشت معتقد بود که حسادت و کینه باعث ایجاد نفاق و دورویی در جامعه میشود و انسانها را از مسیر درست و اخلاقی دور میکند1.
ارتباط پرهیز از حسادت و کینه در زرتشت با توحید و یگانگی قرآن
ارتباط بین پرهیز از حسادت و کینه در زرتشت و توحید و یگانگی قرآن را میتوان در چندین جنبه مورد بررسی قرار داد:
- محبت و دوستی: هر دو دین بر اهمیت محبت و دوستی تأکید دارند. در زرتشت، پرهیز از حسادت و کینه به عنوان یکی از اصول اساسی دین شناخته میشود و در قرآن نیز بر اهمیت محبت و دوستی تأکید شده است. در قرآن آمده است: “وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا” (سوره آل عمران، آیه 103) که به معنای “و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید”.
- پرهیز از نفاق و دورویی: هر دو دین بر اهمیت پرهیز از نفاق و دورویی تأکید دارند. در زرتشت، حسادت و کینه به عنوان عواملی که باعث ایجاد نفاق و دورویی در جامعه میشوند، معرفی شدهاند. در قرآن نیز بر اهمیت پرهیز از نفاق و دورویی تأکید شده است. در قرآن آمده است: “وَلا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ” (سوره آل عمران، آیه 105) که به معنای “و مانند کسانی نباشید که پس از آمدن دلایل روشن، پراکنده شدند و اختلاف کردند”.
- یگانگی خداوند: هر دو دین به یگانگی و وحدانیت خداوند اعتقاد دارند. در زرتشت، اهورامزدا به عنوان خدای یکتا و خالق جهان شناخته میشود و در اسلام نیز خداوند به عنوان یگانه خالق و پروردگار جهان معرفی شده است. این اشتراک در اعتقاد به یگانگی خداوند نشاندهنده نزدیکی مفاهیم توحیدی در هر دو دین است.
- هدف مشترک: هدف نهایی هر دو دین دستیابی به سعادت و خوشبختی از طریق پیروی از اصول اخلاقی و معنوی است. در زرتشت، پرهیز از حسادت و کینه به عنوان راهی برای دستیابی به سعادت و خوشبختی معرفی شده است. در اسلام نیز پیروی از توحید و انجام اعمال صالح به عنوان راهی برای دستیابی به رضایت خداوند و سعادت اخروی مطرح شده است.
نتیجهگیری
پرهیز از حسادت و کینه در زرتشت و توحید و یگانگی در قرآن هر دو به عنوان اصول اساسی و بنیادین در این دو دین شناخته میشوند. این اصول بر اهمیت محبت و دوستی، پرهیز از نفاق و دورویی، یگانگی خداوند و هدف مشترک دستیابی به سعادت تأکید دارند. این اشتراکات نشاندهنده نزدیکی مفاهیم اخلاقی و معنوی در هر دو دین است و میتواند به عنوان پایهای برای تفاهم و همزیستی مسالمتآمیز بین پیروان این دو دین مورد استفاده قرار گیرد.