احترام به همه موجودات زنده در زرتشت
احترام به همه موجودات زنده یکی از اصول مهم در دین زرتشت است. زرتشتیان معتقدند که همه موجودات زنده، از جمله حیوانات و گیاهان، بخشی از خلقت الهی هستند و باید با احترام و دقت با آن‌ها برخورد شود. این احترام به موجودات زنده در آموزه‌های زرتشت به وضوح بیان شده است. زرتشت معتقد بود که همه موجودات زنده دارای روح و زندگی هستند و انسان‌ها باید با آن‌ها به گونه‌ای رفتار کنند که به آن‌ها آسیب نرسانند و به حفظ و حراست از آن‌ها کمک کنند1.
ارتباط احترام به همه موجودات زنده در زرتشت با توحید و یگانگی قرآن
ارتباط بین احترام به همه موجودات زنده در زرتشت و توحید و یگانگی قرآن را می‌توان در چندین جنبه مورد بررسی قرار داد:
- خلقت الهی: هر دو دین بر این باورند که همه موجودات زنده بخشی از خلقت الهی هستند. در زرتشت، اهورامزدا به عنوان خالق همه موجودات زنده شناخته می‌شود و در قرآن نیز خداوند به عنوان خالق همه موجودات زنده معرفی شده است. این اشتراک در اعتقاد به خالقیت خداوند نشان‌دهنده نزدیکی مفاهیم توحیدی در هر دو دین است.
- حفظ و حراست از موجودات زنده: هر دو دین بر اهمیت حفظ و حراست از موجودات زنده تأکید دارند. در زرتشت، احترام به موجودات زنده به عنوان یک وظیفه دینی و اخلاقی مطرح شده است و در قرآن نیز بر اهمیت حفظ و حراست از موجودات زنده تأکید شده است. در قرآن آمده است: “وَما مِن دابَّةٍ فِي الأَرضِ وَلا طائِرٍ يَطيرُ بِجَناحَيهِ إِلّا أُمَمٌ أَمثالُكُم” (سوره انعام، آیه 38) که به معنای “و هیچ جنبنده‌ای در زمین و هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود پرواز می‌کند نیست مگر اینکه امت‌هایی مانند شما هستند” است.
- مهربانی و شفقت: هر دو دین بر اهمیت مهربانی و شفقت به موجودات زنده تأکید دارند. در زرتشت، احترام به موجودات زنده به عنوان راهی برای نشان دادن مهربانی و شفقت به همه موجودات شناخته می‌شود و در قرآن نیز بر اهمیت مهربانی و شفقت به موجودات زنده تأکید شده است. در قرآن آمده است: “وَما أَرسَلناكَ إِلّا رَحمَةً لِلعالَمينَ” (سوره انبیاء، آیه 107) که به معنای “و ما تو را نفرستادیم مگر رحمتی برای جهانیان” است.
- یگانگی خداوند: هر دو دین به یگانگی و وحدانیت خداوند اعتقاد دارند. در زرتشت، اهورامزدا به عنوان خدای یکتا و خالق جهان شناخته می‌شود و در اسلام نیز خداوند به عنوان یگانه خالق و پروردگار جهان معرفی شده است. این اشتراک در اعتقاد به یگانگی خداوند نشان‌دهنده نزدیکی مفاهیم توحیدی در هر دو دین است.
- هدف مشترک: هدف نهایی هر دو دین دستیابی به سعادت و خوشبختی از طریق پیروی از اصول اخلاقی و معنوی است. در زرتشت، احترام به موجودات زنده به عنوان راهی برای دستیابی به سعادت و خوشبختی معرفی شده است. در اسلام نیز پیروی از توحید و انجام اعمال صالح به عنوان راهی برای دستیابی به رضایت خداوند و سعادت اخروی مطرح شده است.
نتیجه‌گیری
احترام به همه موجودات زنده در زرتشت و توحید و یگانگی در قرآن هر دو به عنوان اصول اساسی و بنیادین در این دو دین شناخته می‌شوند. این اصول بر اهمیت خلقت الهی، حفظ و حراست از موجودات زنده، مهربانی و شفقت، یگانگی خداوند و هدف مشترک دستیابی به سعادت تأکید دارند. این اشتراکات نشان‌دهنده نزدیکی مفاهیم اخلاقی و معنوی در هر دو دین است و می‌تواند به عنوان پایه‌ای برای تفاهم و همزیستی مسالمت‌آمیز بین پیروان این دو دین مورد استفاده قرار گیرد.