سوره یس یکی از سوره‌های مکی قرآن کریم است که به موضوعات مهمی همچون توحید، نبوت، و معاد می‌پردازد. این سوره به نام “یس” نامگذاری شده است که از حروف مقطعه آغازین آن گرفته شده است. سوره یس با تأکید بر توحید و یکتا پرستی، مردم را به ایمان به خداوند یکتا و پیروی از دستورات او دعوت می‌کند.
توحید و یکتا پرستی در سوره یس
توحید به معنای یگانه دانستن خداوند و نفی هرگونه شریک برای اوست. این اصل اساسی در سوره یس به وضوح بیان شده است. در آیه 74 این سوره آمده است: “وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ” (آیه 74). این آیه نشان می‌دهد که مشرکان به جای خداوند یکتا، معبودهای دیگری را برگزیده‌اند که هیچ قدرتی ندارند و نمی‌توانند آنها را یاری کنند1.
نشانه‌های توحید در طبیعت
سوره یس به نشانه‌های توحید و عظمت خداوند در طبیعت اشاره می‌کند. در آیات 33 تا 36، خداوند به پدیده‌های طبیعی همچون زمین مرده که با باران زنده می‌شود، باغ‌های نخل و انگور، و میوه‌های متنوع اشاره می‌کند که همه نشان‌دهنده قدرت و حکمت خداوند یکتا هستند. این نشانه‌ها انسان‌ها را به تأمل و تفکر در مورد توحید و یکتا پرستی دعوت می‌کنند1.
داستان اصحاب قریه و توحید
یکی از مهم‌ترین داستان‌های این سوره، داستان اصحاب قریه است که در آیات 13 تا 29 آمده است. در این داستان، خداوند دو پیامبر را به سوی مردم یک شهر می‌فرستد تا آنها را به توحید و یکتا پرستی دعوت کنند. مردم شهر ابتدا پیامبران را تکذیب می‌کنند، اما با آمدن پیامبر سوم، برخی از آنها ایمان می‌آورند. این داستان نشان‌دهنده اهمیت توحید و نقش پیامبران در هدایت مردم به سوی خداوند یکتا است1.
معاد و توحید
سوره یس به موضوع معاد و روز قیامت نیز اشاره می‌کند. در آیه 12 آمده است: “إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ” (آیه 12). این آیه نشان‌دهنده این است که در روز قیامت، تنها خداوند یکتا حاکم است و همه انسان‌ها به سوی او بازمی‌گردند. این تأکید بر یکتایی خداوند و اهمیت توحید در زندگی انسان‌هاست1.
اهمیت قرآن و توحید
در آیات 1 تا 6، خداوند به اهمیت و عظمت قرآن اشاره می‌کند و می‌فرماید: “يس * وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ * إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ * عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ * تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ * لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ” (آیات 1 تا 6). این آیات نشان‌دهنده این است که قرآن کلام خداوند است و هدایت‌گر انسان‌ها به سوی راه راست و توحید است. خداوند در این آیات به مردم یادآوری می‌کند که قرآن مایه شرف و بزرگواری آنهاست و باید به آن توجه کنند1.
نتیجه‌گیری
سوره یس با تأکید بر توحید و یکتا پرستی، مردم را به ایمان به خداوند یکتا و پیروی از دستورات او دعوت می‌کند. نشانه‌های توحید در طبیعت، داستان اصحاب قریه، موضوع معاد، و اهمیت قرآن در این سوره نشان‌دهنده اهمیت توحید در زندگی انسان‌ها و نقش آن در هدایت و نجات آنهاست. این سوره به ما یادآوری می‌کند که تنها راه سعادت و رستگاری، ایمان به خداوند یکتا و پیروی از دستورات اوست.